Czas pracy nie może przekraczać 8 godzin na dobę i przeciętnie 40 godzin w przeciętnie 5- dniowym tygodniu pracy w przyjętym okresie rozliczeniowym nieprzekraczającym 4 miesięcy. Planując czas pracy pracownika należy uwzględnić liczbę godzin przypadającą do przepracowania w okresie rozliczeniowym.
Czy pracodawca może z góry zaplanować pracę w godzinach nadliczbowych
Firma chce zatrudnić kucharza w pełnym etacie (praca w wybrane dni tygodnia w tym niedziele) z liczbą godzin ok. 60 godzin tygodniowo. Zatem miesięcznie będzie to ok. 220 godzin. Jak powinna wyglądać umowa o pracę? Jak traktować godziny nadliczbowe (przekraczające 8 godzin dziennie, 40 tygodniowo)? Czy w umowie o pracę wskazać dodatki 50% i 100%? Czy lepiej w takim przypadku zastosować podstawowy system czasu pracy czy równoważny?
Pracodawca nie może z góry planować pracy w godzinach nadliczbowych.
W czerwcu 2021 r. wymiar czasu pracy wynosi 168 godzin dla pracownika zatrudnionego na pełen etat, a w lipcu – 176 godzin.
Pracodawca nie może z góry planować pracy w godzinach nadliczbowych.
Kiedy pracownik może wykonywać pracę w godzinach nadliczbowych
Praca nadliczbowa jest dopuszczalna tylko w razie:
1) konieczności prowadzenia akcji ratowniczej w celu ochrony życia lub zdrowia ludzkiego, ochrony mienia lub środowiska albo usunięcia awarii;
2) szczególnych potrzeb pracodawcy.
Praca w godzinach nadliczbowych – jakie dodatki
Za pracę w godzinach nadliczbowych wynikających z przekroczenia dobowej normy czasu pracy, oprócz normalnego wynagrodzenia, przysługuje dodatek w wysokości:
1) 100% wynagrodzenia – za pracę w godzinach nadliczbowych przypadających: |
2) 50% wynagrodzenia |
|
za pracę w godzinach nadliczbowych przypadających w każdym innym dniu. |
Nadgodziny wynikające z przekroczenia normy średniotygodniowej należy rekompensować dodatkiem w wysokości 100%.
Systemy i rozkłady czasu pracy oraz przyjęte okresy rozliczeniowe czasu pracy ustala się w układzie zbiorowym pracy lub w regulaminie pracy albo w obwieszczeniu, jeżeli pracodawca nie jest objęty układem zbiorowym pracy lub nie jest obowiązany do ustalenia regulaminu pracy. W podstawowym systemie czasu pracy pracownik wykonuje pracę w wymiarze 8 godzin na dobę i przeciętnie 40 godzin na tydzień. Praca ponad 8 godzin stanowi pracę w godzinach nadliczbowych.
Kiedy można stosować równoważny czas pracy
Jeżeli jest to uzasadnione rodzajem pracy lub jej organizacją, u pracodawcy może być stosowany system równoważnego czasu pracy. Można w nim przedłużyć dobowy wymiar czasu pracy, nie więcej jednak niż do 12 godzin, w okresie rozliczeniowym nieprzekraczającym 1 miesiąca. W szczególnie uzasadnionych przypadkach okres rozliczeniowy może być przedłużony, nie więcej jednak niż do 3 miesięcy, a przy pracach uzależnionych od pory roku lub warunków atmosferycznych – nie więcej jednak niż do 4 miesięcy. Przedłużony dobowy wymiar czasu pracy jest równoważony krótszym dobowym wymiarem czasu pracy w niektórych dniach lub dniami wolnymi od pracy. W takim przypadku pracą w godzinach nadliczbowych będzie praca wykonywana ponad przedłużony dobowy wymiar czasu pracy.
Jeżeli więc pracownik miałby wykonywać pracę w wymiarze przekraczającym 8 godzin dziennie, to właściwsze byłoby zastosowanie równoważnego systemu czasu pracy.
Umowa o pracę określa strony umowy, rodzaj umowy, datę jej zawarcia oraz warunki pracy i płacy, w szczególności:
1) rodzaj pracy;
2) miejsce wykonywania pracy;
3) wynagrodzenie za pracę odpowiadające rodzajowi pracy, ze wskazaniem składników wynagrodzenia;
4) wymiar czasu pracy;
5) termin rozpoczęcia pracy.
Pisemna informacja o warunkach zatrudnienia
Nie później niż w ciągu 7 dni od dnia zawarcia umowy o pracę pracodawca ma obowiązek przekazać pracownikowi pisemną informację o warunkach zatrudnienia, w której informuje pracownika o:
1) obowiązującej pracownika dobowej i tygodniowej normie czasu pracy,
2) częstotliwości wypłat wynagrodzenia za pracę,
3) wymiarze przysługującego pracownikowi urlopu wypoczynkowego,
4) obowiązującej pracownika długości okresu wypowiedzenia umowy o pracę,
5) układzie zbiorowym pracy, którym pracownik jest objęty,
a jeżeli pracodawca nie ma obowiązku ustalenia regulaminu pracy – dodatkowo o porze nocnej, miejscu, terminie i czasie wypłaty wynagrodzenia oraz przyjętym sposobie potwierdzania przez pracowników przybycia i obecności w pracy oraz usprawiedliwiania nieobecności w pracy.
- Art. 29, art. 129 § 1, art. 1511 ustawy z 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (tekst jedn.; Dz.U. z 2020 r., poz. 1320 ze zm.).