regulamin pracy

W przypadku, gdy pracodawca nie jest zobowiązany do wprowadzenia regulaminu, istotne postanowienia dotyczące praw i obowiązków stron stosunku pracy zawiera w umowie o pracę oraz w informacji do umowy o pracę, tworzonej na podstawie art. 29 § 3 kp. Regulaminów nie wprowadza się, jeżeli kwestie organizacji i porządku w procesie pracy oraz związane z tym prawa i obowiązki pracodawcy i pracowników, oraz zasady wynagradzania uregulowano w układzie zbiorowym pracy. 

Najczęściej prawem pracy w firmie są regulaminy pracy i wynagradzania. Są to podstawowe akty prawne obowiązujące u pracodawcy.

Regulaminy tworzy się na podstawie:

• art. 104–104³ kp (regulamin pracy),
• art. 77¹–77² kp i art. 77⁵ kp (regulamin wynagradzania).

Regulaminy te mogą dowolnie kształtować stosunki pracy, jednakże muszą spełniać jeden podstawowy warunek: nie mogą zawierać postanowień mniej korzystnych niż przepisy nadrzędne, tj. ustawy i akty wykonawcze, a także mniej korzystnych niż postanowienia układów zbiorowych pracy i porozumień zbiorowych (art. 9 § 2 i 3 kp).

Przykład. Pracodawca zamierza w regulaminie pracy zawrzeć informacje dotyczące zwolnień pracownika od pracy z innych przyczyn niż urlop, choroba lub opieka nad członkiem rodziny. Kwestie te są uregulowane m.in. w rozporządzeniu w sprawie usprawiedliwiania nieobecności. Aby wyczerpać temat, należałoby zacytować to rozporządzenie od § 4 do § 16. Pracodawca zatem może opisać te zasady następująco:

1. Pracodawca jest obowiązany zwolnić pracownika od pracy, jeżeli obowiązek taki wynika z Kodeksu pracy, z przepisów wykonawczych do Kodeksu pracy albo z innych przepisów prawa.
2. Szczegółowe zasady udzielania pracownikom zwolnień od pracy i wypłacania wynagrodzenia za te nieobecności regulują przepisy Kodeksu pracy oraz rozporządzenia w sprawie sposobu usprawiedliwiania nieobecności w pracy.

Umieszczając taki zapis w regulaminie, we wstępnej części, podaje się pełną nazwę rozporządzenia, wraz ze wskazaniem roku, numeru i pozycji Dziennika Ustaw.