Zgodnie z ogólnymi zasadami składania takich oświadczeń i wniosków sformułowanymi w art. 31a ustawy o PIT:
- podatnik ma obowiązek wycofać lub zmienić złożone uprzednio oświadczenie lub wniosek, jeżeli uległy zmianie okoliczności mające wpływ na obliczenie zaliczki,
- wycofanie i zmiana złożonego uprzednio oświadczenia lub wniosku następuje w drodze nowego oświadczenia lub wniosku,
- jeżeli podatnik złoży płatnikowi oświadczenie (wniosek) mające wpływ na obliczanie zaliczki, płatnik uwzględnia to oświadczenie (wniosek) najpóźniej od miesiąca następującego po miesiącu, w którym je otrzymał,
- oświadczenie i wniosek mające wpływ na obliczenie zaliczki zasadniczo dotyczą również kolejnych lat podatkowych,
- po ustaniu stosunku prawnego stanowiącego podstawę dokonywania przez płatnika świadczeń podatnikowi, płatnik przy obliczaniu zaliczki pomija oświadczenia i wnioski złożone uprzednio przez podatnika, ale z wyjątkiem wniosków, o których mowa w art. 32 ust. 6 i 8 oraz art. 41 ust. 11 ustawy o PIT, czyli dotyczących rezygnacji ze stosowania ulgi dla młodych lub kosztów uzyskania przychodów – „ twórczych” albo pracowniczych (art. 31a ust. 7 ustawy o PIT).
Z art. 31c ustawy o PIT wynika, że:
- płatnik (m.in. pracodawca i zleceniodawca) nie pobiera zaliczek na podatek, jeżeli podatnik złoży mu wniosek o niepobieranie zaliczek w danym roku podatkowym,
- podatnik może złożyć taki wniosek, jeżeli przewiduje, że uzyskane przez niego dochody podlegające opodatkowaniu według skali podatkowej nie przekroczą w roku podatkowym kwoty 30.000 zł,
- w przypadku uzyskania przez takiego podatnika dochodów podlegających opodatkowaniu według skali podatkowej przekraczających u tego płatnika w roku podatkowym kwotę 30.000 zł, płatnik oblicza zaliczki bez pomniejszania określonego w art. 31b ustawy o PIT.